درباره من
کم کم می فهمید
ادامه...
پیوندها
دستهها
جدیدترین یادداشتها
همه- پایان خدمت
- هذیان های یه مجرد
- لیلی تر از لیالی
- فانتزی
- دخترها مچکریم
- [ بدون عنوان ]
- [ بدون عنوان ]
- داستان فاخمه ی "چیزی که ما را نکشد قویترمان خواهد کرد"
- شعرخوانی: راه خانه
- فلانی این زندگی کساد بی شعور خر را سوژه بده
- جایی برای دری وری نیست
- زن آینده ام اینجا را نخواند
- چهار سال سگی
- اکسیر امید
- سکانس: buzz
بایگانی
- فروردین 1393 1
- آبان 1392 1
- مهر 1392 1
- شهریور 1392 4
- مرداد 1392 2
- تیر 1392 2
- خرداد 1392 5
- اردیبهشت 1392 4
- فروردین 1392 2
- بهمن 1391 1
- مهر 1391 10
- شهریور 1391 14
- مرداد 1391 16
- تیر 1391 8
آمار : 22686 بازدید
Powered by Blogsky
صلابه: آغلادی گتدی یاتدی
رد صلاحیت هاشمی برای من فارغ از همه ی این دعوا مرافه ها یک حس زهرماری عجیب داشت، توضیح اش سخت است، ولی چند وقت پیش هم همین حس را تجربه کردم... شب باخت چهار- هیچ بارسلونا از بایرن، آن شب کلی تخمه و تنقلات خریده بودم و هیجان داشت خفه ام میکرد... منتظر یک قدرت نمایی بودم یک جور حماسه از نوع شاهنامه ای اش، منتظر بودم آلمانی های افاده ای با همه ی زور گفتن هایشان تحقیر شوند، با همه دبدبه کبکبه شان خفه خون بگیرند... یک جور حس انتقام، حس کینه، حس اینکه "دیدید فقط قلدری میکردید و هیچ پخی نیستید" ولی وقتی بازی تمام شد کاسه ی تقریبا پر تخمه را همانطور دست نخورده برگرداندم آشپزخانه و بعدش خزیدم زیر پتو...
reza
جمعه 3 خرداد‌ماه سال 1392 ساعت 12:39 ب.ظ
این روزا همش داره اتفاقاتی می افته که باید به یا حسی که معلوم نیست چیه همه مون بخزیم زیر پتو...
به حس بد و مسخره!
با وجود اینکه دخالتی توی مسئله نداریم و به حال ما فرقی نمی کنه ولی انگار یه جورایی یه امید و ارزو که چندان هم شدید نیست یه باد میره!
تونستم برسونم منظورمو یعنی!؟
سه خط آخری که نوشتید دقیقا منظور من بود
من فکر می کنم نیاز ما به دیدن یه پیروزی خاص، به پیدا شدن یه قهرمان و به نوعی احساس های از این دست، از اونجایی نشات می گیره که قدرت عمل و اراده مون رو توی زندگی از دست دادیم... حالا هر کسی به روشی... بعضی جاها این قدرت رو از ما سلب کردن... بعضی جاها نمیذارن حرف بزنیم، فکر کنیم، کاری بکنیم... بعضی جاها هم خودمون این کارها رو نمی کنیم... می دونی خیلی می شه درباره ی این موضوع حرف زد. اما در نهایت می خوام بگم که حس خیلی تلخیه!...
الان داشتم وبتو میخوندم. میدونی به چی فکر می کردم؟ به اینکه تو قبلن وب که نداشتی بیشتر سر میزدی و کامنتات هم ک فوق العاده بود. ولی خب الان نه تو واسه من کامنت میذاری؛ نه من واس ِ تو.. چرا واقعن؟؟؟
ولی من جدی جدی باورم نمیشه که تو 1 ساله وب داری آآآآآآآ .... !!!!! یه سال انقد زود گذشت یعنی ؟؟؟
بلی یکسال خیلی زود گذشت، خیلی زود...
مشغله داشتن همیشه بهانه ی خوبی برای از یاد بردن آدمها است