"کل اگر طبیب بودی سر خود دوا نمودی" این تمام آن جمله ای است که اگر توی تست های روانشناسی، یا مصاحبه های استخدام، یا پای جلسه معارفه خواستگاری وقتی منو و عروس اینده تنها توی اتاق نشستیم بگویند خودت را با توصیف کن باید همین جمله را نثارشان کنم.بی هیچ ابایی. من آدمی هستم که نسبت به خودم خیلی خست دارم و بر عکس نسبت به اطرافیانم به شدت دست و دلبازم. نمونه اش همین چند روز پیش که توی پادگان لم داده بودم به پشتی صندلی چرخان درب و داغان و از بیکاری مفرط لذت میبرم. روزنامه میخواندم و فکر میکردم. چایی و بیسکویت میخوردم. خلاصه حال خوشی داشتم. دوستم آمد و بعد از حال و احوال پرسی و نفرین کردن خدمت، شروع کرد به تعریف اینکه چند روزی است با یک دختری توی فیس.بوک آشنا شده است. دیدم سوژه ی خوبی است برای پر کردن سه چهار ساعتی که تا ساعت 2 باقیمانده مانده بود. دوتا چایی ریختم و آمدم کنارش نشستم. نوع محفل دو نفرمان با آن لباس نظامی و پوتین و درجه فقط سیگار کم داشت!! دوستم با برق چشم خیره کننده ای داشت از خوشگلی و قد و قامت و طرز فکر دخترک تعریف کرد و حتی قول داد سر فرصت عکسش را هم بهم نشان بدهد. من هم بی میل نبودم. اما ظاهرا دختر خانم از آن پا بده ها از آب در نیامده بود و شرطش این بود که خانواده ها در جریان باشند. آمده بود بگوید اگر میتوانم یک نامه از زبان خودش بنویسم و قند را توی دل خانم آب کنم و یک جور مخش را بکار بگیرم که کمی با این رفیق ما راه بیاید. وقتی شور و شوقش را دیدم بدم نیامد حداقل برای رفع بیکاری شروع کنم به نوشتن نامه... نامه خوبی شد که کمی طولانی است و شاید سر فرصت اینجا منتشر کردم. کمی هم بعدش دوباره صحبت کردیم. از رابطه جدیدش میگفت و برای بعضی چیزها مشورت میگرفت. من هم سنگ مفت گنجشک مفت از هر دری یک چیز میبافتم  و نسخه میپیچیدم. بعد خداحافظی رفت و من دوباره تنها شدم. چیزی به وقت رفتن نمانده بود. رفتم برای گلدان ها آب آوردم و قلوپ قلوپ آب خوردند. پرده ها را کشیدم و از پادگان خارج شدم. دو ساعت بود که به خانه رسیده بودم و چشم هایم داشت گرم میشد که گوشی ام زنگ خورد...
- ( بدون سلام) تو محشری رضا بهترین رفیقمی جبران میکنم. دختره خیلی خوشش اومد از متنی که نوشتی، گفت فکر نمیکردم روحیه ات اینطوری باشه ... به خدا اگه کارم درست بشه یه رفیق داره، اونم خوشگله اونو برای تو جور میکنم...
بین خواب و بیداری لابلی جمله هایش خنده ام میگرفت. خوابم حسابی پریده بود.