شعرانه- عاشقانه: در آرزوی آلزایمر

1.

غرولند این مسافر 

غرولند آن مسافر

قر و اطوار عروسکان عابر

غم نان، غم گرانی

غم آلودگی هوا و حال و روز کشور

همه را 

-به جز غم تو-

همه را جواب کردم

تو نبودی و مسافر کش پیر، خندید

که کرایه را دوباره

دو نفر حساب کردم.

2.

سوتی نده، تپق نزن، اینقدر بد نشو/ اینقدر ضد حال زدن را بلد نشو

شب ها به خواب من میایی سلام کن/ دست و تنی تکان بده مثل جسد نشو

با کودکان گریه ی من بیشتر بخند/ از خنده های زورکی ام زود رد نشو

یعنی که جمله جمله با رویای من بمان/ یعنی فدای زندگی مستند نشو

مهتاب لخت من به تنت کن لباس ابر/ در چشمهای هیچ حریصی رصد نشو

خواهش نمیکنم نشوی عاشق کسی/ اما تو لطف کن و اگر میشود نشو

پ.ن: بزرگ که شدی یادت میرود... چقدر حرف بیخودی است. یکبار فقط یکبار هم که گفته باشی دوستت دارم یک عمر در خواب هذیان عشق میگویی.